Met de MINI voortaan in je ééntje boodschappen doen

Het eerste waar ik aan dacht toen ik de MINI instapte was een kart. Met de stugge ophanging en perfecte gewichtsverdeling is rijden in een Cooper een geweldige ervaring. Vanwege het gewicht speel je zelf een belangrijke rol in de gewichtsverdeling en dus ook de rijprestaties. Voortaan dus toch maar in je ééntje de boodschappen doen.

Hoe gaat hij eigenlijk in zijn achteruit? Geen idee.. Wat roeren in de versnellingsbak bleek ook niet voor opheldering te zorgen. Stomme Engelse logica.

Na het toch maar even na te vragen werd me lachend verteld dat ik ‘m een beetje schuin omhoog moest trekken en vervolgens naar achter. Tja, je moet het maar net weten. Pruttelend reed ik in z’n achteruit het pand uit en belande direct op de grote weg. En dan merk je toch dat invoegen met 80 op de grote weg best snel is.

Hoewel de MINI geen moment moeite had om het verkeer bij te benen, was ik allesbehalve ontspannen. Want ja, het blijft toch – ook als hij rijdt – op een kart lijken.

Pas wanneer je zelf achter het stuur zit, merk je hoe de gewichtsverdeling een rol speelt tijdens het rijden. Als bestuurder zit je namelijk precies in het midden (over de lengte gezien). En aangezien de MINI niet zo’n zware auto is, zorgt dit ervoor dat de verdeling perfect in balans is.

Nadat de kilometerstand met 10 was toegenomen werd het rijden steeds beter. Het is ook gewoon een kwestie van wennen. Waar het schakelen in het begin nog wat moeite koste, begon het nu eindelijk te lijken op een geoliede machine.

De geschiedenis van de MINI
De MINI is van 1959 tot 2000 in productie geweest door de Engels Britse Motor Corporation (BMC) en opvolgers hiervan. Het wereldberoemde ontwerp is nu een icoon van de Britse cultuur uit de jaren 60. Zo werd in 1999 de MINI uitgeroepen tot tweede meest invloedrijke auto van de 20ste eeuw. Alleen Ford Model T wist de MINI voor te blijven.

Een belangrijk kenmerk, naast het ontwerp, was de ruimtebesparende motor met voorwielaandrijving. Door dit ontwerp bleef 80% van de ruimte over voor de passagiers en bagage. Op deze manier bleef de kleine auto (in verhouding) toch nog praktisch.

Vanwege de populariteit is de productie van de MINI in vele landen uitgevoerd:

Longbridge en Cowley in Engeland, de Victoria Park / Zetland British Motor Corporation (Australië) fabriek in Sydney, Australië en later ook in Spanje (Authi), België, Chili, Italië (Innocenti), Malta, Portugal , Zuid-Afrika, Uruguay, Venezuela en Joegoslavië.

Verschillende versies
Hoewel de MINI doet denken aan het bekende driedeurs ontwerp, zijn er meerdere versies op de markt. Zo had je bijvoorbeeld een stationcar, pick-up truck, bestelwagen en de MINI Moke – een jeepachtige buggy.

Eindconclusie
Na een middag rijden in de MINI was wel duidelijk waarom je constant een grijns op je gezicht hebt. Strak de rotonde insturen, gas erop houden, en er aan de andere kant er weer uitschieten. Het mag duidelijk zijn dat het niet de meest comfortabele keuze is voor een lange roadtrip – maar ach – een beetje plezier af en toe kan toch niks kwaad? De MINI blijft namelijk toch één van de leukste auto’s om in te rijden.

Met dank aan Hofman Leek.